«Αν δεις πασχαλίτσες, σημαίνει τύχη…» Με τα λόγια αυτά ξεκινάει η σημερινή ιστορία που έχει αρκετό άρωμα αλλά και εικόνες σχεδόν από όλη τη χώρα! Σήμερα, όλη η Ελλάδα έχει «γύρισμα» με την κάθε οικογένεια να βάζει τη δική της σφραγίδα στο Πασχαλινό τραπέζι με το αρνί, το κατσίκι, το κοκορέτσι και ότι καλό κάνει κέφι ο μερακλής νοικοκύρης. Όμως η μέρα αρχίζει πολύ νωρίς με τσουρεκάκι και τελειώνει πολύ αργά με ότι βάλει ο νους! Ο παππούς Ιάκωβος Δρακούλης μάλλον το ήξερε καλά αυτό…
«Αν δεις πασχαλίτσες, σημαίνει τύχη…» Με τα λόγια αυτά ξεκινάει η σημερινή ιστορία που έχει αρκετό άρωμα αλλά και εικόνες σχεδόν από όλη τη χώρα! Σήμερα, όλη η Ελλάδα έχει «γύρισμα» με την κάθε οικογένεια να βάζει τη δική της σφραγίδα στο Πασχαλινό τραπέζι με το αρνί, το κατσίκι, το κοκορέτσι και ότι καλό κάνει κέφι ο μερακλής νοικοκύρης. Όμως η μέρα αρχίζει πολύ νωρίς με τσουρεκάκι και τελειώνει πολύ αργά με ότι βάλει ο νους! Ο παππούς Ιάκωβος Δρακούλης μάλλον το ήξερε καλά αυτό. Γι’ αυτό και φρόντισε με αγάπη για την παράδοση του καφέ από γενιά σε γενιά. Ίσως το πρώτο ρόφημα πριν από τα πρωινά τσίπουρα και ανάμεσα στα κρασιά και τις μπύρες να χρειάζεται να είναι ένα γεμάτο και πλούσιο φλυτζάνι καφέ με μοναδικό Σμυρναίικο χρώμα. Έτσι όπως ακριβώς το οραματίστηκε τα παλιά χρόνια στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας η γνώση και το μεράκι του παππού Ιάκωβου. Άλλωστε ο άνθρωπος από τον καφέ του φαίνεται!
Σήμερα λέμε συνέχεια ιστορίες – το χει η μέρα – που πολλές φορές μπορεί να μην έχουν σχέση μεταξύ τους αλλά έχουν ένα κοινό στοιχείο. Το μεγάλο αυτοσχέδιο τραπέζι που στήνεται σε αγρούς, αυλές, μπαλκόνια, σπίτια, πλατείες, παραλίες, εξοχές. Είναι η γιορτή που θα χορέψουμε, θα πιούμε, θα τραγουδήσουμε και θα γελάσουμε λίγο παραπάνω γύρω από τις ανθισμένες Πασχαλιές! Τα παιδιά θα τρέχουν όλη μέρα παρέα με τα λιλιπούτεια αυγουλάκια και τα «μαύρα λαγουδάκια» ενώ οι μεγάλοι θα χαμογελάνε μεταξύ τους δυνατά τσουγκρίζοντας τα ποτήρια. Όσο για τους… μεγαλύτερους, θα θυμηθούν τα νιάτα τους και θα μοιραστούν μαζί μας συναισθήματα μιας άλλης εποχής με αυθεντική, δοτική χροιά. Μπορεί και να βουρκώσουν για μια στιγμή – αλλά πολύ σύντομα το χαμόγελο θα αστράφτει ξανά πλατύ και μεγάλο.
Δεν είναι ότι μας πιάνει η Άνοιξη μόνο. Αλλά και το Πάσχα και το Καλοκαίρι μαζί! Τα χρώματα στα λιβάδια κάνουν «θραύση» και η φύση μας ανοίγεται απλόχερα. Οι ώρες του φαγητού σε μερικες παρέες μπορεί να φτάσουν και τις είκοσι – με τα πολλά και τα λίγα – . Πέρα από την υπέροχη μαγειρίτσα και την προσωπική μαεστρία του οβελία, στη ζουμερή παρείστικη Κυριακάτικη Συνταγή υπάρχουν αυτά τα αφράτα, αρωματικά και λαχταριστά Πασχαλινά κουλουράκια, ικανά να συνοδέψουν και να ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς, καθώς θα ξαποστάσουν με ένα δεύτερο ή ακόμα και τρίτο Σμυρναίικο καφέ! Είναι απλά για φάγωμα χωρίς μέτρημα.
«Να λέμε και καμιά ιστορία από τα παλιά, για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι» θα ακούσουμε πολλές φορές ανάμεσα στους ήχους του πιο δημιουργικού τραπεζιού της Άνοιξης. Όπως και να το κάνουμε, η Ημέρα της Λαμπρής έχει μια εκφραστικότητα που σε παρασύρει με εικόνες που χαράσσονται για πάντα στο μυαλό! Η εναλλακτική Πασχαλινή συνταγή του καθένα από εμάς, δίνει για λίγο χώρο στην όμορφη ψυχή για να απολαύσουμε τα μικρά πράγματα στη ζωή. Γιατί θα έρθει μια μέρα που θα κοιτάξεις πίσω και θα καταλάβεις ότι αυτά ήταν τα μεγάλα!
Μπορεί προς το τέλος, η αξεπέραστη «θεά» ελληνίδα γιαγιά «να πει και το απογευματινό φλυτζάνι», βουτώντας ένα κουλουράκι στον καφέ! «Ένα δρόμο σα της Σμύρνης θα διαβείς…». Στο άκουσμα της λέξης, οι φουσκάλες από τον εξαιρετικό Σμυρναίικο θα ξεχειλίσουν από χαρά αλλά και αχνιστό μεράκι. Όπως αυτό της φωτογραφίας που προδίδει ένα φευγαλέο ταξίδι σε Πασχαλινές στιγμές. Χρόνια Πολλά!
